Happy release day!

 Vandaag is de dag! Vandaag is de dag dat er een ongetemde Appaloosa met bonte stippen jouw leven binnen komt galopperen. 

Oké. Hij is wel getemd en hij heet Tango. Hij schopt alleen het leven van Ezra overhoop maar maakt het leven van jou, als lezer, tot een feestje.

Vandaag verschijnt het tweede deel uit de reeks 'Reader's Ranch',  genaamd 'Appaloosa'.  Het eerste deel uit deze serie, 'Criollo', is ruim een jaar geleden verschenen en kon je al lezen. Het vervolg kun je overigens ook prima als stand alone lezen, dus... 😌

Net als haar voorganger is dit ook weer een heerlijke roman die zich afspeelt tussen de paarden zodat wij volwassen paardenmeisjes ein-de-lijk ons hart kunnen ophalen. En ja, er zit ook een knappe cowboy in dit verhaal ter vervanging van de sexy hoefsmid van vorig jaar 😉

Je kan 'Reader's Ranch - Appaloosa' bestellen via deze site, hoe mooi is dat? Er staat een 'Koop-mij-linkje' bij het desbetreffende boek onder het tabje 'Boeken'. Je verzint het niet, ik weet het. 
Het e-book is vanaf vrijdag 26 augustus  verkrijgbaar op Kobo  (Plus) en bol.com!

Voor de mensen die graag willen weten wat ze dan precies kopen heb ik hier de synopsis:

Ezra houdt niet zo van paarden. Of mensen. Tijdens haar puberjaren is ze daarom gestopt met paardrijden en nadat ze is geslaagd lukt het haar maar niet om een studiekeuze te maken. Haar vader is het zat en stuurt Ezra naar haar tante, in de veronderstelling dat hij haar daar een plezier mee doet. Ezra's ouders denken dat ze het paardrijden heeft opgegeven omdat ze gepest werd.

Noodgedwongen vertrekt Ezra naar haar tante zodat ze haar kan helpen haar paard te verzorgen. Ze laat haar beste en enige vriend Jurre achter en begint een nieuw leven. Wat ze niet had kunnen voorzien is dat ze daar een wel erg leuke cowboy tegen het lijf zou lopen en ze op de een of andere manier verwikkeld raakt in het tv-programma van haar neef Frits. Ezra moet zichzelf zien te vinden, haar angst zien te overwinnen en dat onder toeziend oog van heel Nederland.

De LONG LIST van de Indie Awards!

 Vanaf vandaag kan er weer gestemd worden voor de publieksprijs van de Indie Awards. Deze awards zijn een big deal voor alle mensen die uitgeverloos door het leven gaan en hun boeken in eigen beheer uitgeven. Het is voor mij dus extra leuk om te kunnen melden dat één van mijn boeken genomineerd is op de Long List. En dat betekent dat jij op mij kunt stemmen. Of, althans- je kunt op mijn boek stemmen.

Criollo komt in aanmerking voor Beste Boek (Fictie) en Mooiste Cover! En dat vind ik supertof. Het is namelijk een pareltje om te zien en het is daarnaast ook een heerlijke feelgoodroman die jou alles geeft wat je verwacht van een feelgoodroman: romantiek, humor, een knappe hoefsmid, wat vrouwelijk venijn en een dode rat in de koelkast. 

Oh ja: en paarden.
Want eerlijk is eerlijk; wij paardenmeisjes die tegelijkertijd ook boekenwurmen zijn worden altijd vergeten in feelgoodland. Wij paardenmeisjes willen nu we de leeftijd van veertien jaar hebben gepasseerd echt niet meer per se lezen over een zwarte ontembare hengst en de speciale band die hij opbouwt met een willekeurige tiener. We willen gewoon een feelgoodroman. Maar dan tussen de paarden. Criollo koop je hier!

Ben jij nu net zo enthousiast als dat ik ben, kun je niet wachten tot ik het tweede deel uit de serie klaar heb en wil jij al je vrienden of vriendinnen (of gewoon willekeurige voorbijgangers) tippen dat er paardenboeken op de markt zijn met een vleugje romantiek, lekkere humor en herkenbare personages? Help mij dan om Criollo in de spotlight te zetten en stem op mij. En op mijn boek. 
Stem gewoon op ons! Stem! – The Indie Awards

Terugblikken en proosten

 Het is vandaag, de dag waarop ik dit schrijf, de allerlaatste dag van 2021. Het is ook al weer enige tijd geleden dat ik een blog heb geschreven en misschien is dit dan ook het moment waarop ik jullie wederom moet geruststellen (of teleur moet stellen) met de mededeling dat ik nog leef. Hoe dat kan weet ik eigenlijk ook niet, want eerlijk gezegd zou ik 2021 niet per se omschrijven als "mijn jaar".  

Laten we stellen dat 2021 niet het jaar was waarin ik het op het gebied van relaties erg goed heb gedaan. Ik zou er geen roman over kunnen schrijven want het was nu eenmaal... niet zo romantisch.  Omdat niemand door die verhalen echt een 'feelgood' - gevoel krijgt, zal ik ze jullie besparen en me focussen op andere mannen. Fictionele mannen. Je kunt ze vinden in elk willekeurig boek, maar mijn stiekeme en persoonlijke favorieten blijven Hugo (nee, niet de minister maar de schooldirecteur uit Iets met Duinen / Zee / Schelpen) en Daniël die een rol speelt in Sprookjes Bestaan Niet. 

In april hebben we met veel pijn in ons hart onze kitten in moeten laten slapen omdat hij leed aan FIP. Het verlies van een huisdier is altijd moeilijk, zeker als je dieren meer kunt waarderen dan mensen, maar als je katje nog maar 4 maandjes oud is, is het bovenal gewoon veel te vroeg. Babou, zijn brother from another mother, bleef alleen over en daarom hebben we besloten toch wederom een maatje voor hem te zoeken. Dat ene maatje werden er uiteindelijk vier. Ja, je leest het goed. Ik ben met vijf katten en miserabele ervaringen in de liefde hard op weg om een kattenvrouwtje te worden. Hoewel we Kleine Bowie nooit gaan vergeten omdat hij uniek was in zijn eigen manier, brengen deze vier zusjes en broertjes ontzettend veel vreugde met zich mee en zijn het mijn lichtpuntjes in 2021.

Een ander lichtpuntje dit jaar was het project 'Pinguïns en Pyjama's',  een feelgoodroman die ik samen met mijn zus én paps heb geschreven. Hoe bijzonder is dat? 

In de zomer kwamen er maar liefst drie boeken uit van mijn / onze hand. In juli kwam 'Puppies en Paarden (en kittens) uit, deel 2 uit de Puppies & Paarden-reeks die ik samen met mijn lieve zus schrijf. In augustus heb ik een verhalenbundel uitgebracht. Iets met Duinen, Iets met Zee en Iets met Schelpen waren van origine drie novelles die je alleen als e-book kon lezen via Kobo, maar nu kun je ze gebundeld lezen als paperback én e-book! De Iets Met-serie zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben. 
In september was daar 'Criollo'. Een nieuwe feelgoodroman die zich afspeelt tussen de paarden. En: het eerste deel uit een serie genaamd de 'Reader's Ranch'. Hoe fijn dat wij volwassen paardenmeisjes nu ook paardenboeken kunnen lezen? 

Op 1 oktober stuiterde ik op een niet-zo-heel-charmante manier van mijn paard en kwam ik verkeerd terecht. Conclusie: elleboog uit de kom. Gevolg: iedereen onder de indruk in het ziekenhuis en bij de huisartsenpraktijk, want schouderluxaties komen vaker voor dan een luxatie van de elleboog en ik denk dat de röntgenfoto mijn meest gelikete foto van het jaar was, in ieder geval onder medici. Op het randje van dit jaar kreeg ik ook nog een covid-infectie te pakken. Gelukkig alleen maar milde klachten, maar het heeft er wel voor gezorgd dat de kerst in quarantaine doorgebracht moest worden.

En dan is het nu 'opeens' bijna 2022. Als je het op z'n Engels uitspreekt, dan krijg je '2020 too'. Hemel, ik hoop niet dat het weer zo'n jaar wordt. Maar ik kan niet in de toekomst kijken. Het enige wat mij elk jaar weer duidelijk wordt is dat het leven doorgaat. De dagen tellen en de tijd tikt door, dus zorg ervoor dat jouw tijd telt. Hoewel dit geen tijd is om grootse plannen te maken, heb ik voor 2022 toch het volgende bedacht;
- Puppies en Paarden 3 komt uit
- Appaloosa, deel 2 uit de Reader's Ranch, komt óók uit
- Ik wil Quarter, deel 3 uit de Reader's Ranch, in ieder geval klaar hebben dus ik ben as we speak hard aan het schrijven.
- Verder heb ik besloten me maar te laten verrassen. Want zoals verwacht loopt alles meestal toch weer anders.

Ik wens iedereen een gelukkig Nieuwjaar waarin boeken hopelijk gewoon weer dienen als leeshobby en niet als escapade uit een lockdown. Let goed op jezelf en blijf veilig 💓

Naar de haaien

Toegegeven: gemiddeld doe ik even vaak mee aan een schrijfwedstrijd als dat ik een nieuwe blog post. Toch was het weer zover. De laatste keer dat ik deelnam aan een schrijfwedstrijd was vorig jaar zomer (Kobo X Elegance) en simpelweg vanwege het feit dat Lisette Jonkman in de jury zat. Ik deed toen mee samen met mijn zus en we hebben er, al zeg ik het zelf, een heel vrolijk en zomers verhaal uitgepoept (Costa Chaos, te verkrijgen via Kobo - alsnog.)

Tussentijds is het min of meer 'stil' geweest. Hier in ieder geval.
Op Kobo verscheen namelijk tussentijds Puppies en Paarden, Iets Met de Feestdagen en Pinguïns en Pyjama's, een boek dat ik samen schreef met paps en zuslief. En toen verscheen daar de Zonnige ZomerSchrijfwedstrijd. Wederom met Lisette Jonkman in de jury dus ik zwichtte.

Zussie en ik gingen opnieuw een poging wagen, ditmaal niet samen maar los van elkaar. Helaas ging ook deze deelname naar de haaien, desondanks vind ik dat wij gewoon een superleuke bijdrage hebben geleverd. Dat betekent dat we niet in de romcomnibus verschijnen. Maar omdat in ieder geval wijzelf razendenthousiast waren over elkaars verhaal hebben we besloten onze verhalen alsnog zelf uit te geven via Kobo. Dus voor een zonnig prijsje lees jij deze zomer twee heerlijke, korte zomerverhalen!

Jeske Meinema -  Naar de haaien
Synopsis:
Lola haar zomer is naar de haaien. Haar vriend heeft haar gedumpt en neemt tot overmaat van ramp die ellendige Vanessa mee naar Bali. De droomvakantie waar ze zo naar uit had gekeken. Lola zit nu bij haar moeder en dat is niet hoe ze de zomer voor zich zag. Dan loopt ze Rosie, een oud-klasgenootje, tegen het lijf. Omdat Lola samen strijken met haar moeder niet beschouwt als vakantie, besluit ze met Rosie naar het strand te gaan. Hoewel de twee niet meer kunnen verschillen, moeten ze toch van elkaar op aan als ze een onverwachte vondst doen. Is het een haai? Is het een zeehond? Een dolfijn?
Lola heeft geen idee, maar wat ze wel weet is dat er een erg leuke dierenarts bij dit mysterieuze wezen zit inbegrepen.

Femke Meinema - Vamos A La Casa
Synopsis:

De chaotische Nienke is tot over haar oren verliefd op Flip, een bloedmooie jongen van Spaanse afkomst - althans, zo denkt ze. Ze zijn al een half jaartje samen, als Flip vraagt of ze naar Spanje wil komen deze zomervakantie. Zonder na te denken grijpt Nienke haar koffers bij elkaar en vertrekt, tegen het advies van haar beste vriendin Puck in, niet wetende wat haar in het zonnige Spanje te wachten staat. Ze kent Flip echter enkel via internet. Zo chaotisch als Nienke is, gaat de reis ook niet helemaal zoals gepland, inclusief ongenode gasten en vreemde wendingen. De tijd verstrijkt en Nienke leert nieuwe mensen kennen. Dan slaan de twijfels toe: is Flip wie ze denkt dat hij is, of is Flip toch niet de ware? Wordt het vamos a la playa, of toch vamos a la casa?

Terug van weggeweest

Voor de mensen die mij volgen op social media, en dan met name Instagram, weten heus wel dat ik nog leef. Mocht jij nu net één van die mensen zijn die alleen trouw mijn blog bijhoudt: ondanks de allesoverheersende pandemie ben ik nog niet bezweken ook al leek ik het afgelopen jaar klinisch dood. Dus. Niet getreurd: ik ben er nog. 

Iets minder aanwezig dan anders, want de coronacrisis heeft ook degelijk invloed op mijn leven. De mensen die mij (persoonlijk) kennen, weten dat ik in de zorg werk. En dat was afgelopen jaar gewoon anders dan anders. Nu zeggen ze dat alles went - behalve een vent - en gek genoeg is dat ook zo. Dus nu de rust min of meer is wedergekeerd, het kan eveneens een stilte voor de storm zijn maar daar ga ik nu even niet aan denken, was het hoognodig tijd om deze website onder handen te nemen en jullie eens even een goede update te geven. 

Boeken die zijn verschenen in 2020:
- Serie: Iets met duinen / zee / schelpen.
In de laatste blogs laat ik hier al wat over los. De serie gaat over drie schooljuffen van basisschool de Baret die verplicht mee moeten op schoolkamp maar daar alle drie eigenlijk geen zin in hebben. Elk met hun persoonlijke redenen. Daarbij vertrekken ze met schoolkamp ook nog eens naar Tiengemeten. Een verloren Waddeneiland? Nee. Ouddorp en Ellemeet is de juffen al evenmin bekend, en toch vinden ze hier in de middle of nowhere de liefde.

- Serie: Iets met Halloween / kruidnoten / dennen / vuurwerk.
In deze serie korte verhalen maken we kennis met de vierde juf. Eigenlijk heeft ze haar introductie al gemaakt in het derde deel van de Iets met-serie, maar ditmaal hoeft Marielle niet mee op schoolkamp. Deze serie speelt zich af op basisschool de Baret. Vier Halloween, Sinterklaas, Kerst en Oud en Nieuw met je favoriete docenten en een heel sexy klusjesman die Marielle ontelbaar vaak tegen het lijf loopt (en dat vindt ze heel vervelend).

- Puppies en Paarden.
Op 8 april 2020 is onze hond overleden. Daarom kwamen mijn zus en ik op het idee om een boek te gaan schrijven ter ere van Queen. Op 28 juni 2020, Queen's verjaardag, is Puppies en Paarden verschenen. Het gaat over Yfke en Noa, twee zussen, die na het overlijden van hun ouders achterblijven op de boerderij en het familiebedrijf proberen voort te zetten. Noa voelt zich als een vis in het water op de hengstenhouderij, maar Yfke heeft helemaal niets met paarden. Daarom besluit ze honden te gaan fokken. Op het platteland hebben ze immers ruimte genoeg. Eén probleem: ze hebben geen hond. Binnen een mum van tijd hebben ze er veertien. Tel daarbij een labiele stalhulp en een knappe veearts bij op en de chaos is compleet.

Boeken op de planning 2021:
Ook dit jaar staan er weer genoeg boeken op de planning. Of ze allemaal de strenge deadline van 2021 halen weet ik niet. Ik word op de meest gekke momenten overvallen door een nieuw idee. Inmiddels heb ik 5 manuscripten waar ik half/half aan ben begonnen en staan er nog 7 ideeën in de rij. Wat zeker is, want dat manuscript is af, is dat er dit jaar een boek verschijnt wat ik samen met mijn paps en zus heb geschreven. Ik houd de titel nog heel even geheim, maar wat ik erover kwijt wil is dat het verhaal zich af zal spelen in een dierentuin.

Verder zijn mijn zus en ik bezig met Puppies en Paarden 2 nadat het eerste deel meer dan goed is ontvangen. Zie hier ook een review van Bookhopper.

En als derde ben ik bezig met een solo-projectje wat ik al heel lang wil doen. Een serie boeken die zich afspeelt op een ranch. Je kunt het paardenmeisje nu eenmaal wel uit de stal halen, maar de stallen niet uit het meisje! Daarbij stoort het mij dat de paardenboeken die er zijn voornamelijk gericht zijn op meisjes in de leeftijdscategorie 8 tot 13 jaar. Ook meisjes van 23 en ouder kunnen nog net zo idolaat zijn van pony's en paarden. Dus bij deze. I feel you.

Verder:
Natuurlijk zijn er verder nog honderden ideeën die ik graag uitwerk. Misschien wil ik zelfs mijn horizon wel uitbreiden en ook korte vlogs gaan maken met betrekking tot mijn boeken - uiteraard - en games. Nu we in 2020 min of meer aan huis gekluisterd zaten heb ik me ontwikkeld tot gamenerd en hebben we twee katten aan ons huishouden toe mogen voegen. Coronaproof it is. 
Ik kan jullie dus zeker beloven dat 2021 meer boeken en meer nieuws zal volgen. Wat ik niet kan beloven is dat ik heel trouw zal zijn aan mijn blogjes. Is het te laat om goede voornemens te maken? Welnee. Het is maart en eerder dit artikel ben ik ook al over Kerst begonnen. Dus bij deze. Wil je echt niets missen? Volg dan mijn account op Instagram (jeske_meinema) en blijf van alles als eerste op de hoogte!

 

Echt nep... IETS MET DUINEN

Het is al even geleden dat ik een 'Echt Nep' heb geplaatst. Bestaat dat? Een 'Echt Nep'? Geen idee.
'Iets met duinen' is al even te lezen via Kobo (en Kobo Plus) en is natuurlijk weer gebaseerd op trieste gebeurtenissen uit het echte leven. Daarom is het weer hoog tijd voor deze rubriek.

1. Het verloren WaddeneilandTiengemeten bestaat, echt waar. Google het maar. In 2015 zijn wij ook per zeilboot verscheept naar dit eiland. Wij verbleven er maar één middag en dat is echt voldoende, geloof me.
2. De LiquendaDe zeilboot bestaat ook. De schipper was heel aardig en had op een gegeven moment, nadat hij mijn oma van de steiger had geschraapt, mijn nichtje van een jaar of een destijds achter het stuurwiel gezet en omgedoopt tot 'Jackie Sparrow'. Mijn zwager mocht ook nog 'effe een stukkie' want hij kan wel echt zeilen, ook al delen de mensen die op dek zaten die mening waarschijnlijk niet. Ze hebben behoorlijk wat zout mogen happen van hem. De schipper was niet gescheiden, hij en zijn vrouw waren erg gastvrij, trouwens. Hij was noch een seriemoordenaar of depressief. Gelukkig!
3. Het kapelletje Ligt niet op Tiengemeten. Dit kapelletje is, blijk ik na tien jaar achter te komen, een historisch monument en ligt op de Brouwersdam nabij Ellemeet. In mijn herinnering lag hier ook een strandje waar we als prepubers 'Water, Spons en Vuur' hebben gespeeld, maar in werkelijkheid was dit een nogal teleurstellend grasveldje. Ik kan me nog goed herinneren dat ik hier op schoolkamp was en als twaalfjarige strandde in dit kapelletje (zonder als sneeuwschuiver over het strand geschoven te zijn, want hé, er was geen strand) en ontzettend heimwee kreeg naar mijn eerste schrijfbuddy in crime: mijn paps. Later bleek dat hij hier had gedoken. Sindsdien vertel ik iedereen dat hij hier heeft gedoken. Keer op keer.
4. Skippyballende serveerstersJa. Ook wij hadden sportdag tijdens kamp. En ook wij moesten op een skippybal een dienblad rechtop kunnen houden. Staat goed op je cv.

Je kunt voor meer achtergrondinformatie ook even een kijkje nemen bij deze twee blogs: Familinspiratie en Schoolkamp in de duinen. Enne, psst, wie is het opgevallen dat 'Iets met...' verwijzingen bevat naar 'Vroemvrouw' en 'Sprookjes bestaan niet' ? Cool hè.

Nog niet genoeg? Blijf up to date met de 'Echt Nep's' van 'Iets met zee' en 'Iets met schelpen', en volg de boekentoer op Instagram. Ik geef jullie maar al te graag een kijkje achter de schermen ;-)

Quarantaine

Ik leef nog!
Fijn om te weten in een gekke tijd als deze, niet? Hoewel ik klinisch dood leek op social media is het tegendeel waar. Allereerst werk ik in de zorg dus dat verklaart enigszins de radiostilte van afgelopen weken. Tegelijkertijd probeer ik ook nog af te studeren. Maar als je goed hebt opgelet, dan heb ik jullie niet aan jullie lot overgelaten. Afgelopen weken is er namelijk een drieluik verschenen, namelijk de serie bestaande uit: 'Iets met duinen', 'Iets met zee' en 'Iets met schelpen'. Jullie kinderen kunnen nu niet op schoolkamp; maar jullie zelf kunnen even wegkruipen in de huid van drie verschillende schooljuffen. 
Daarnaast ben ik ook bezig met een nieuw project. Dit project includeert puppies, dus wie wordt daar nu niet enthousiast van? Wie is al benieuwd? Ikke!

Zoals jullie weten schrijf ik met enige regelmaat samen met mijn paps. In februari is ons boek 'Dus moet jij van mij houden' uitgekomen en laat je alsjeblieft niet misleiden door de dwingende titel. Het is een luchtig boek. (Dus moet jij het nu wel even lezen, hè? ;-) ) Sinds kort heb ik er echter nog een schrijfbuddy bij: mijn zus.

In mijn biografie (zie ook het tabblad 'Over mij') vertel ik jullie hoe mijn passie voor schrijven is ontstaan. Die passie begon namelijk op het moment dat wij een puppy kregen en mijn zus zich had bedacht dat ze later geen man en kinderen wilde, maar zestig honden. We begonnen verhalen te schrijven. Onrealistische verhalen over een jonge vrouw, meestal genaamd Samantha, die een onrealistisch aantal honden kocht. Denk hierbij aan aantallen waarvan de dierenbescherming spontaan een hartaanval zou krijgen. Een klein maandje geleden is onze pup, inmiddels lang geen pup meer maar gewoon een heel oude dame van 14 jaar, helaas overleden. De dood van onze hond gaf mijn zus en mij wel inspiratie om het schrijven weer op te pakken. Samen. We zitten nu in de laatste fase en, ik spreek even voor ons beide, we hebben er heel veel plezier aan beleefd. Ik hoop jullie dadelijk ook! Dus wil jij nu geen puppy missen, blijf op de hoogte en houd de website of mijn Instagram in de gaten. Stay tuned ;-)