Vitamin Sea

Vroeger had ik ambitie om prinses te worden. Net zoals al mijn vrouwelijke klasgenootjes. Harde competitie en ik wilde niet zomaar prinses worden; ik wilde net zo zijn als prinses Ariël, de kleine zeemeermin. Een erg lastig beroep voor iemand met twee benen. Ik moest mijn droomberoep dus aanpassen en zoals ik eerder wel eens heb genoemd: ik wilde dolfijnentrainster worden. Ook dat is niet gebeurd en ik ben uiteindelijk geëindigd door samen met mijn vader over vreemde zeewezens te schrijven. Close enough en we krijgen geen natte tenen.

Maar soms kríébelt het gewoon - dat zand tussen je tenen in plaats van het water. Diep in de zee heb je daar geen last van. En hemel, wat is het een geruststelling dat ik niet de enige ben die daar zo over dacht. Ik heb ontzettend lang uitgekeken naar deze styled shoot en heb enorm veel medewerking gehad van alle kanten. Dus allereerst: veel dank voor jullie enthousiasme voor dit bijzondere project. Het was een kleine droom die uitkwam en het verzacht de pijn dat ik tot grote ontdekking nog steeds twee benen heb en geen zeemeerminnenstaart.

De reden achter deze fotoshoot is overigens niet mijn vreemde obsessie voor zeemeerminnen. Deze foto's zijn onderdeel van een opkomende promofilm voor AQUIFER: Twee Werelden Apart. Een boek waarin het onontdekte deel van de oceaan (maar liefst 99% van het totaal - valt best mee) de hoofdrol speelt. En ik beloof je dat ìk het boek net zo leuk vind als de foto's. Of je het met me eens ben moet je zelf uitmaken: het eerste deel AQUIFER: Twee Werelden Apart is verkrijgbaar. Begin snel met lezen want we moeten nog minstens zeven boeken schrijven over de overige 98% van de oceaan.

Mermaid wishes and starfish kisses!