Als coole selfpubber heb ik alles helemaal zelf gedaan. Dat het verhaal door mij geschreven is zal jullie wellicht niet verbazen, maar ik heb ook het binnenwerk en de kaft verzorgd. Ik heb op het punt gestaan al mijn haren uit mijn hoofd te trekken van pure wanhoop. Echt.
Het binnenwerk is één ding. Het kost veel tijd en is niet heel uitdagend, maar als je dan eindelijk de proefdruk in handen hebt, dan... Nou - dan ben je nog niet klaar, want er staat altijd nog wel een foutje hier en daar. Een aanhalingsteken op de verkeerde plaats, een typefoutje of een vergeten spatie. Daar gaan we weer...
Om nog maar te zwijgen over de kaft. Wat voor foto past bij het verhaal? Wat zou ìk kiezen als ik in de boekenwinkel liep? Een kaft moet aantrekkelijk zijn en mensen aanspreken. De keren dat ik mijn moeder en zus heb gevraagd of 'zij dit boek zouden pakken als ze het tegenkwamen' zijn inmiddels niet meer op handen en voeten te tellen. Het is een stukje creativiteit wat ik niet bezit. Ik kan goed met de pen overweg en ik vind het leuk om wat kiekjes te schieten, maar ik ben niet gemaakt voor design. Of wat voor andere vorm van creativiteit dan ook.
Maar goed: Vroemvrouw kon uiteraard niet zonder kaft door het leven. Bloed, zweet, tranen en driftbuien later is het dan toch zover. En ik ben best een beetje trots. Vroemvrouw is een bundel van mijn creativiteit! En het is ook een ontzettend dik boek, eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat al die details eerst in mijn hoofd zaten. Simpelweg onmogelijk dat dat had kunnen passen in een schedel, tenzij het iemand met een waterhoofd betrof. In ieder geval: het is eruit.
Het was me een bevalling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten