Het leven is beter op Tiengemeten

Een regenachtige zomerdag in juli 2015 vonden wij de perfecte aanleiding voor een boottochtje. Als we dan eigenwijs op het dek bleven staan in plaats van in de kajuit zouden gaan zitten konden we in ieder geval nog doen alsof we de afstand naar Tiengemeten hadden gezwommen. Zo zagen we er in ieder geval wel uit.

Geen zeehonden gespot onderweg. Wel iets met vleugels dat door zou kunnen gaan voor lepelaar of, misschien iets minder speciaal, een uit de kluiten gewassen zeemeeuw.

Struinen tussen het groen, eindeloze vlaktes en een verloren pannenkoekenhuis. Ik kan me het punt waarop mijn oma verkondigde 'ik ga terug' nog goed herinneren. Niet dat ze een kant op kon. Geen van ons kan zeilen en het eiland is alleen te bereiken per boot. Dikke pech; dan moesten we ons maar vermaken bij de VVV.

En toch wonen hier dus mensen.
Stel je voor dat je hier een week zou zitten zonder... iets.

Daarom besloot ik een feuilleton te schrijven over iets met duinen; iets met een schoolreisje; iets met Tiengemeten; iets met een geïrriteerde juf; iets met Schotse Hooglanders.

Iets met duinen.

Volg via het tabblad 'Iets met...' de link naar de desbetreffende pagina en leef wekelijks mee met Vivianne die, ondanks het gebrek aan accommodaties, op Tiengemeten niet stil kan zitten. Schoolkamp is tenslotte het evenement van het jaar.